Bestaan
De viool toetert onmeedogenloos
Op tokkelende hersenkwabben
Krassen bijtend doorheen open wonden
Zo staar ik de dood in het gezicht
Bedolven onder de gedachten
Van verveling en van plicht
De viool toetert onmeedogenloos
Op tokkelende hersenkwabben
Krassen bijtend doorheen open wonden
Zo staar ik de dood in het gezicht
Bedolven onder de gedachten
Van verveling en van plicht