Over
Stream of consciousness en zogenaamde gevonden poëzie. Noem het gerust surrealistische of absurde poëzie. Dat is prima.
Hoewel deze werken ontstaan op de grens van verleden en toekomst. Ik hanteer geen kunsthistorische, taalkundige of zelfs esthetische technieken, behalve af en toe wat rijmwoorden. Die zijn eerder toevallig, verrassend als rijm in alledaagse taal. De stukken spelen zich af in mijn hedendaagse wereld, misschien wel dé hedendaagse wereld.
Ik nodig je uit, beste lezer, om er doorheen te dwalen als door een tentoonstelling. Blijf bij sommige stukken stilstaan. Sla er een paar helemaal over. Of nog beter, beschouw het als een dans- of theatervoorstelling. Je kijkt, je verbaast je, je dwaalt af (en hopelijk keer je terug naar de voorstelling).
