Hondsdolheid

In de dagen van hondsdolheid slapen wij als moleculen in de drek

Het is voor dageraad

Jij bent hond en ik canapé

 

De vader begrijpt niet wat zijn zoon op de rotsen schildert

Het bloed van de verslonden hond wordt het ontwerp van de gebloemde canapé

De spelonk die in de eerste wereldoorlog wordt gebombardeerd en waar later de moestuin van opa opschiet

Het stenen doek van de jonge schilder, vandaar…

20-12-1987/2

Vorige
Vorige

Verdronken in het cliché

Volgende
Volgende

Onverrichterzake