Misschien ben ik een dichter, misschien ben ik een dwaas

Tot we stof zijn en de wind door ons gezoogd wordt,

Kijken de meisjes de ogen uit hun kop, zwieren de raven de benen van hun lijf

 

Zie die wolken blozend hijgen op het ritme, jong, gebrild, gebild en naakt

Ik zal vijfhonderd jonge mannen moeten offeren om weer berucht te zijn

19-03-1988/2 circa

Vorige
Vorige

Jouw hart dat wordt het mijne

Volgende
Volgende

Melkboom